Ngan Nguyen

Een culinaire brug tussen culturen: Diem Nguyen’s loempiakraam

Met tegenslagen en succes staat Diem Nguyen (50) al 25 jaar met haar eigen loempiakraam op de markt in Uden, Noord-Brabant. In oktober 1987 kwam ze op 15-jarige leeftijd vanuit Vietnam naar Nederland na een lange scheiding te hebben gehad van haar vader, die eind jaren 70 het land ontvluchtte vanuit Vietnam. Sindsdien heeft Diem de Nederlandse samenleving geleidelijk leren waarderen en beschouwt ze haar kraam als een kans om zowel de Nederlandse als de Vietnamese cultuur te omarmen. Tegenwoordig is de Vietnamese loempiakraam niet meer weg te denken van de markt, en heeft ze met deze Vietnamese specialiteit haar plaats in de Nederlandse samenleving weten te versterken.

Diem haar reis begon in Vietnam, waar ze haar jeugd heeft doorgebracht in een plattelandsdorpje in Hồng Ngự, Provincie Đồng Tháp. Haar vader vertrok echter al snel na de Vietnamoorlog naar Nederland op zoek naar een betere toekomst, wat wel betekende dat het acht lange jaren zou duren voordat ze weer herenigd werden.

“Mijn eerste indruk van Nederland was dat het erg koud was, vooral omdat we in oktober aankwamen dus in die periode was het een stuk kouder”.

De eerste jaren in Nederland waren niet gemakkelijk voor Diem. De cultuurverschillen en de taalbarrière waren slechts één van de uitdagingen waarmee ze werd geconfronteerd. Diem was vastbesloten om haar weg te vinden, en begon langzamerhand maar zeker de Nederlandse samenleving te begrijpen en te omarmen. “De Nederlandse samenleving is heel anders dan wat ik gewend was in Vietnam”, zegt Diem. “In het begin was het moeilijk om te wennen, maar na ongeveer een jaar of vijf jaar begon ik de dingen beter op te pakken. Nu, na 34 jaar in Nederland te hebben gewoond, zou ik niet meer terug willen naar Vietnam. Ik woon ook al grotendeels van mijn leven in Nederland.”

Het begin van de loempiakraam

De loempiakraam is begonnen met Diem’s voormalige partner, die de loempiakraam van zijn ouders overnam. Zo is ze betrokken geraakt bij de business en begonnen ze samen loempia’s te verkopen. Na hun scheiding kreeg Diem meer vrije tijd voor zichzelf en voor haar twee kinderen, dus besloot ze om door te gaan met het verkopen van loempia’s. Nu staat Diem met haar loempiakraam op de markt in Uden, waar ze een vaste plek heeft verworven en een herkenbaar gezicht is geworden voor de lokale gemeenschap. Het opzetten en runnen van een loempiakraam was aanvankelijk een uitdaging voor Diem. Ze had weinig ervaring en moest langzaam alles aanleren, maar ze putte kracht uit haar vastberadenheid. Bovendien leerde ze van andere ondernemers in haar omgeving en groeide ze uit tot een bekwaam lid van de marktgemeenschap.

Met haar loempiakraam biedt Diem een breed assortiment aan smakelijke lekkernijen, waaronder de gewone loempia’s, loempia kip, loempia vegetarisch, pastei, bapao, pistolet, siumai, pangsit en gefrituurde garnalen. Veel van haar producten maakt ze tot op de dag van vandaag nog steeds volledig met de hand, alleen haar gewone loempia’s worden tegenwoordig op basis van haar recept dat lange tijd onveranderd is gebleven door een fabrikant geproduceerd. De rest van haar gerechten maakt ze nog steeds zelf met toewijding aan kwaliteit en smaak.

Hoewel Diem trouw is gebleven aan de basis van de gerechten in de traditionele Vietnamese keuken, zijn er enkele aanpassingen gedaan om aan de Nederlandse smaak te voldoen, zoals mildere sauzen. “Als het standaard werd gehouden, echt Vietnamees pittig, dan konden veel Nederlanders dat niet eten. Dus dat is zeker wel aangepast. Ook de loempiavellen die hier in Nederland worden gebruikt, zijn anders dan die in Vietnam. Hier in Nederland zijn de vellen minder vet en kunnen ze knapperig worden gebakken, terwijl de vellen in Vietnam veel vetter zijn en een andere textuur hebben. Bovendien zijn niet alle ingrediënten hier verkrijgbaar.”

Tegenslagen en Twijfels: de strijd om door te gaan

Gedurende haar 25 jaar als loempia-verkoopster heeft Diem enkele uitdagingen en tegenslagen ervaren. “Een jaar of zes geleden heb ik heel erg getwijfeld of ik moest stoppen vanwege allerlei verschillende gebeurtenissen en factoren. Mijn loempiakraam werd gestolen, daarvoor had ik een auto-ongeluk met de loempiakraam op de snelweg. Ik heb ook meegemaakt dat mijn kraam in brand werd gestoken, dus in die tijden was ik wel echt aan het twijfelen of ik verder wilde gaan en was er veel onzekerheid. Daarna kwam corona waardoor alle winkels in de stad en de horeca dicht werden gegooid. Hierdoor ben ik ook een half jaar thuis gebleven. Zodra het mogelijk was, had ik wel de kans om weer loempia’s te verkopen. Maar de straten waren leeg en de winkels waren dicht, dus wat moest ik daar dan? Het afgelopen jaar is het weer goed gegaan en alles is weer terug als voorheen, sindsdien heb ik alles weer langzaam opgepakt.” Met haar eigen vastberadenheid en de steun van de gemeenschap heeft ze zichzelf op de been gehouden. Zo heeft ze het gevoel dat ze er nooit alleen voor heeft gestaan.

Het overbruggen van de Nederlandse en Vietnamese cultuur

Met succes lukte het Diem om de kloof tussen de Vietnamese en Nederlandse cultuur te overbruggen. Ze heeft zowel de Nederlandse cultuur als de Vietnamese cultuur in haar leven geïntegreerd, waardoor ze moeiteloos tussen de twee culturen schakelt. Diem benadrukt dat haar omgang met zowel Nederlandse als Vietnamese mensen haar heeft geholpen zich aan te passen aan de verschillende culturele verschillen. “Binnen de Vietnamese cultuur ga ik veel om met Vietnamese mensen. Als ik mij omring met Nederlandse mensen, dan neem ik automatisch ook de Nederlandse cultuur over.”

Diem vindt het dan ook niet moeilijk om met klanten te communiceren en over van alles kan praten met hen. Ze geeft aan dat ze vaak niet het gevoel heeft alsof het klanten zijn, maar alsof ze hen al lang kent. Bovendien heeft de loempiakraam haar op verschillende vlaktes geholpen om zich te vestigen in de Nederlandse samenleving. Door voortdurend in contact te zijn en gesprekken te voeren met mensen, heeft ze niet alleen waardevolle sociale connecties opgebouwd, maar ook een dieper begrip van de Nederlandse cultuur en maatschappij ontwikkeld. Met jarenlange ervaring is het werk van Diem niet langer een taak, maar eerder een tweede natuur geworden die ze automatisch oppakt.

Buiten haar werk heeft Diem een levendige sociale kring opgebouwd, waarin ze zich zowel met de Vietnamese als Nederlandse cultuur verbonden voelt. “Ik ontmoet regelmatig vrienden van Vietnamese afkomst, dan gaan we samen uit eten, koken we Vietnamese gerechten en vieren ook traditionele Vietnamese feesten.” Aan de andere kant geniet ze ook van haar tijd met Nederlandse vrienden. “We gaan dan samen op vakantie, bijvoorbeeld wintersport, we vieren samen kerstavond, nieuwjaarsfeesten en verjaardagsfeesten.” De verschillen tussen de twee culturen zijn opmerkelijk voor haar. Met Nederlandse mensen voelt ze zich vrij om haar gedachten te delen en alles op tafel te gooien, zoals een open boek, terwijl bij Vietnamezen vaak de helft van wat je zegt al begrepen wordt zonder dat je alles hoeft te zeggen.

Een blik op de toekomst

Diem reflecteert op de rol van haar loempiakraam in haar leven en haar familie, ze vertelt: “De loempiaverkoop was vroeger heel belangrijk voor mij, want ik heb twee kinderen en ik was toen ook de enige met een inkomen. Nu allebei haar kinderen ouder en zelfstandig zijn, hebben ze hun eigen carrière en werk. Hierdoor hoef ik nu niet meer zo hard te werken als vroeger, het heeft mij nu de vrijheid gegeven die ik kan gebruiken om meer tijd door te brengen met mijn dierbaren.”

Het leukste aspect van haar werk, zegt Diem, is het contact en de interactie met mensen. “Je kunt alles zeggen en andersom ook, en ik ken bijna iedereen. Met vaste klanten, maar ook met klanten die niet regelmatig komen, kun je altijd kletsen en over van alles praten. Af en toe sta je buiten je loempiakraam met mensen te praten, vaste klanten halen een drankje of koffie voor jou en in de winter geven cafés zelfs een verwarming zodat je het niet koud hebt of volledig in de kou staat.”

“De leukste herinneringen, nou ja of je het leuk kan noemen, waren toen mijn kar werd gestolen”, zegt Diem met een lach, “Ik had een tweedehands loempiakraam gekocht. Mensen hadden toen gehoord dat ik aan het twijfelen was of ik misschien zou gaan stoppen, dus ze hebben daarna stiekem mijn kar meegenomen en opgeknapt. Toen ik terugkwam om mijn kar op te halen en zag wat ze hadden gedaan, was ik sprakeloos. Ze wilden niet dat ik weg zou gaan, ik ben heel erg dankbaar voor iedereen. “

Ben je toevallig in de buurt van Uden, Noord-Brabant? Kom dan langs en laat je verwelkomen door de hartelijke gastvrijheid van Diem en haar heerlijke loempia’s, en andere Vietnamese lekkernij!

https://www.facebook.com/LoempiakraamUden

Ngan Nguyen

Uit: Blog Hòa Bình

Direct link: https://caidinh.com/Archiefpagina/Cultuurmaatschappij/eenculinairebrugtussenculturen.html